هستههای پردازشی
هستههای پردازنده، درواقع پردازندههای مستقلی هستند که هر یک به صورت جداگانه دستورات را پردازش میکند. امروزه پردازندهها معمولاً دارای بیش از یک هسته هستند که به کاربران این امکان را فراهم میکنند که مجموعه دستورات یا برنامههای خود را با استفاده از پردازش موازی (Parallel Computing) سریع تر از قبل اجرا کنند.
البته داشتن هستههای بیشتر به معنای افزایش کارایی کلی پردازنده نیست. چون بسیاری از برنامهها هنوز از پردازش موازی استفاده نمیکنند. یعنی عملاً سایر هستهها کار به مراتب کمتری نسبت به یک هسته انجام میدهند.
البته با تکنولوژیهایی مثل هایپرتریدینگ (Hyper Threading) یک هسته، خود به جندین ریسمان یا به زبان ساده، هسته مجازی تقسیم میشود. برای مثال پردازندههای i5 دو هستهای اینتل، با استفاده از این تکنولوژی به چهار ریسمان یا هسته مجازی تقسیم میشوند.