انواع حافظه
به طور کلی حافظه SSD از نظر ظاهر در سه نوع مختلف تولید میشه . یعنی همشون حافظه SSD هستن اما بنا به محدودیت های فیزیکی مثل حجم ، شکل ظاهریشون و رابط شون فرق می کنه .
■ حافظه SSD استاندارد
اگه الان بخواین واسه کامپیوتر رومیزی تون یه حافظه SSD بخرید ، می بینید که
بالاتر توضیح دادم که اطلاعات چجوری توی خونه های حافظه ذخیره میشه . اگه یه خونه یا سلول از حافظه فقط یک بیت از دیتا رو توی خودش ذخیره کنه میگن SLC یا Single-Level Cell هست و اگه یک خونه از حافظه 2 تا بیت یا بیشتر رو ذخیره کنه میگن MLC یا Multiple-Level Cell تا همینجا میشه فهمید که تکنولوژی MLC به صرفه تره چون میشه با تعداد ترانزیستور های کمتر ، اطلاعات بیشتری رو ذخیره کرد . اینجوری هم اندازه فیزیکی حافظه SSD کوچیکتر میشه و هم هزینه طراحی SSD میاد پایین . اما در عوض چون تو هر خونه حافظه بیشتر از یک بیت نگهداری میشه ، تراکم اطلاعات زیاده و همین مسئله باعث تداخل اطلاعات و بروز خطا ( ارور ) میشه . البته با مکانیزم اصلاح خطا یا واحد Error Correction این خطا ها اصلاح میشن و کاربر هم هیچ وقت متوجه این خطاها نمیشه .
تو حافظه فلش و به طور کلی در حافظه SSD ما دو تا ساختار داریم . یکی ساختار فلش NAND و یکی هم ساختار فلش NOR . شرکت اینتل در سال 1988 اولین حافظه فلش بر پایه NOR رو طراحی کرد و یک سال بعد آن شرکت توشیبا اولین حافظه فلش NAND رو ساخت . در حال حاضر در 99 درصد حافظه های SSD از ساختار فلش NAND استفاده می کنن اما خوبه که تفاوت بین NAND و NOR در حافظه SSD رو بدونید . من اینجا به صورت مقدماتی توضیح میدم اما تو یه پست جداگونه حرفه ای تر توضیح میدم .
یکی از اشتباهات خنده داری که بین مردم اتفاق میفته اینه که میگن هارد SSD ! در صورتی که واژه هارد مختص دیسک های گردان یا HDD هستش . SSD نوعی از حافظه های فلش هست یعنی باید بگید حافظه SSD ، نه هارد حافظه SSD تقریبا اومده که جایگزین همین هاردهای معمولی HDD بشه . برخلاف HDD ها ، هیچ قسمت متحرکی داخل SSD وجود نداره و تماما الکترونیکی طراحی شده . رابط کاربری SSD ها مثل
حافظه SSD یکی از قطعاتی هست که اگه به سیستم اضافه بشه می تونه عملکرد دستگاه رو به طرز چشمگیری افزایش بده . من تو این پست می خوام بگم که حافظه اس اس دی چیه ، یعنی شما با یه سری مفاهیم اولیه در حافظه SSD آشنا بشید تا پست های بعدی بیشتر درباره ش توضیح میدم . با من همراه باشید .
- سعی کنید کامپیوتر خود را خنک و عاری از هر گونه گرد و خاک نگه دارید.
- در انتخاب سخت افزار مناسب دقت نمایید.
- در حین جابجایی کامپیوتر، این کار را با دقت صورت دهید.
- کابل دیتای متصل به هارد خود را تا جایی که ممکن است کوتاه مد نظر قرار دهید.
- همیشه کامپیوتر خود را به درستی خاموش نمایید.
- جهت جلوگیری از نفوذ ویروس ها و بد افزارها،از انتی ویروس مناسب و به روز در کامپیوتر خود استفاده نمایید.
- از DEFRAG کردن هارد خود غافل نشوید.(این کار خرابی های هد هارد شما را کاهش داده در نتیجه احتمال بد سکتور سخت افزاری کاهش پیدا می کند).
بعضی از نشانه های رایج و بارز دال بر وجود بدسکتور شامل موارد زیر می باشند :
1.صفحه ابی یا صفحه مرگ
2.کند شدن غیر عادی سیستم
3.هنگ کردن و قفل کردن مکرر سیستم
4.بوت نشدن و بالا نیامدن سیستم
5.پیغام(windows detect the hard disk problem) .
د سکتور (Bad Sector) به قسمت‌هایی از حافظه گفته می‌شود که معمولاً به دلیل آسیب دیدن فیزیکی، توسط هارد و در نتیجه سیستم عامل غیرقابل استفاده شده است.
سکتور چیست؟
این تصویر اولین پردازنده شرکت اینتل یعنی D4004 است . این پردازنده در سال 1971 ساخته شد و درون آن حدود 2300 ترانزیستور قرار دارد .
طبق قانون گوردون مور ( Gordon Moore ) یکی از بنیانگذاران شرکت بزرگ اینتل ، تعداد ترانزیستور ها روی یک چیپ با ابعاد یکسان هر 2 سال یک بار تقریبا 2 برابر می شود . این فرضیه در ابتدا درست بود تا اینکه کوچک کردن قطعات به جایی رسید که دیگر ، تولید کنندگان به ستوه آمده بودند .
